Jak wiadomo, w płytach tego typu o grubości decydują zwykle nie względy wytrzymałościowe, a ugięcia. Dlatego też naturalne jest dążenie do zwiększenia wysokości i sztywności stropu bez zwiększenia, a nawet z redukcją ciężaru własnego. Stosowane są stropy kasetonowe z wypełnieniem przestrzeni międzyżebrowej bloczkami z lekkiego betonu oraz stropy skrzynkowe także z wypełnieniem bloczkami. W stropach tego typu elementem nośnym są żebra (o minimalnej szerokości 40 mm) współpracujące z płytą, przy czym w okolicy podpór stosuje się pełną płytę żelbetową. Grubość takiego stropu wynosi zwykle od 16 do 30 cm. Ostatnio dla formowania stropów skrzynkowych i kasetonowych stosuje się specjalne wkłady z masy papierowej lub z tworzyw sztucznych. Dla większych rozpiętości celowe jest sprężenie płyty. Pozwala to na zwiększenie rozstawu podpór do 9 a nawet 12 m przy jednoczesnym zachowaniu niewielkich grubości płyty w granicach 18 do 26 cm. Wart ość stosunku grubości płyty do jej rozpiętości waha się wtedy zwykle od 1135 do 1/40, przy czym jako graniczny należy przyjąć stosunek 1/45. W płytach sprężonych wykonywanych często z betonów na kruszywach lekkich rozstaw kabli nie powinien być większy niż 80-100 cm, przy czym otulina kabla nie powinna być mniejsza niż 2,5 cm. Duże rozpiętości stropów przekraczane są najczęściej za pomocą sprężonych ustrojów kasetonowych względnie rusztów sprężonych, przy czym stosunek wysokości do rozpiętości wynosi od 1155 do 1130. Ruszt taki pokrywa się odpowiednimi prefabrykowanymi płytami. [podobne: inhibitor korozji elektryczne, żeliwo szare, inhibitor korozji ]
Powiązane tematy z artykułem: inhibitor korozji żeliwo szare żuraw warsztatowy