Połączenia ciągłe. Ogólnie zaleca się takie konstruowanie złącza podporowego, aby połączenie to traktowane mogło być jako ciągłe uzyskuje się wtedy większą sztywność całości budynku. Unikać należy łączenia przegubowego płyt podpartych na dwóch krawędziach oraz płyt opartych na ścianach z betonów lekkich. W połączeniach ciągłych płyt stropowych beton wypełniający połączenie przenosi siły ściskające od zginania. Wytrzymałość betonu wypełniającego spoinę nie powinna być w tym przypadku mniejsza niż J70 kG/cm2. Wymaga się wtedy (wg BN-74/8812-01), aby szerokość spoiny między płytami stropowymi nie była mniejsza niż 30 mm. Zdaniem autora dla prawidłowego wypełnienia spoiny betonem, jej szerokość powinna wynosić co najmniej 50 mm. Połączenie ciągłe płyt w kierunku ich pracy można uzyskać albo wykorzystując przyczepność zbrojenia do betonu przez zakotwienie prętów W wieńcu, albo przez zespawanie zbrojenia stykający ch się czołowo płyt. Dwa typy połączeń wykonanych metodą zwykłego zakładu. Jeżeli połączenie tego typu dociśnięte jest z góry płytą ścienną wyższej kondygnacji, to długość zakładu zmniejszyć można o 4d. Bardzo często dla zapewnienia ciągłości połączenia stosuje się zakotwienie w wieńcu prętów ukształtowanych w pętle. [więcej w: magnesy ferrytowe, styropian spadkowy, żeliwo szare ]
Powiązane tematy z artykułem: magnesy ferrytowe styropian spadkowy żeliwo szare