Tynk wapienny składa się najczęściej z trzech warstw. Warstwę pierwszą, czyli tzw. obrzutkę, otrzymuje się, jak podaliśmy wyżej, przez narzucenie na ścianę rzadkiej zaprawy cementowo-wapiennej. Na sufitach ceglanych, podłożach betonowych i starych ścianach ceglanych stosuje się obrzutkę z rzadkiej zaprawy cementowej o stosunku 1 : 1. Na ścianach drewnianych otrzymywanych wykonuje się obrzutkę z zaprawy wapienno-gipsowej lub wapiennej . W celu otrzymania lepszej przyczepności i należytego przylegania następnej warstwy tynku obrzutki nie należy wyrównywać. Grubość obrzutki wynosi średnio 4 -; – 5 mm. Drugą warstwę stanowi narzut wapienny. Wykonuje się go z zaprawy gęstszej o proporcji 1: 2,5 do 1: 4, przy średnio tłustym wapnie 1-; -. 3. Narzut można kłaść w dwóch kolejnych fazach: pierwsza warstwa grubości 6-; -. 7 mm, a po jej stężeniu druga-tej samej mniej więcej grubości. Stężenie pierwszej warstwy poznaje się po lekkim zbieleniu powierzchni tynku. Narzut obciąga się zwykle łatami tynkarskimi do równej powierzchni. Trzecią i ostatnią warstwą jest gładź (szlichta). Wykonuje się ją z zaprawy tłuściejszej, o proporcji 1 : 1,5 do 1 : 1, z drobnym przesianym piaskiem. [podobne: blacha plannja, rozbudowa domu projekty, reologia betonu ]
Powiązane tematy z artykułem: blacha plannja reologia betonu rozbudowa domu projekty